منشور شورای عالی نجات افغانستان
بسم الله الرحمن الرحیم
– با آگاهی از وضعیت خطیر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موجود در افغانستان و درک رسالت دینی، ملی و تاریخی مان برای نجات کشور از بربادی و فروپاشی؛
– با نگرانی عمیق از گسترش تروریزم و کشتارهای جمعی سیستماتیک و هدفمند و تبدیل شدن کشور به میدان جنگهای تروریستی و نیابتی و درک ضرورت اقدام همهجانبه برای مقابله با آن؛
– با اعتقاد به ضرورت اتحاد نیرومند سیاسی به خاطر حفظ استقلال، حراست از تمامیت ارضی، دفاع از حقوق و آزادیهای مردم؛
– با اذعان به تجربه ناکام همه نظام/رژیمهای سیاسی گذشته در زمینه احترام به حق مردم مبنی بر اعمال اراده و حاکمیت شان در سطوح منطقوی (زونی/ایالتی)، ولایتی و ولسوالی و ضرورت تغییر بنیادی ساختار نظام سیاسی کشور ؛
– با درک عمیق از ثروتهای طبیعی خداداد و ظرفیت عظیم بشری کشور که میتواند باعث خودکفائی اقتصادی و تأمین رفاه و آسایش مردم گردد؛
– با آرزوی اینکه وطن عزیز ما افغانستان به یک جامعه امن، آزاد، آباد و عدالت محور مبدل گردد که در آن کرامت انسانی همه شهروندان در آموزههای دین مقدس اسلام و ارزشهای حقوق بشری حفظ شده، هر یک از شهروندان فارغ از تبعیضات زبانی، فرهنگی، قومی و مذهبی از حقوق و مکلفیت مساوی در برابر قانون برخوردار باشند؛ و بالاخره؛
– با باور به این امر که افغانستان باید با احترام به منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر و پیروی از اصول احترام متقابل، عدم مداخله در امور یکدیگر، حسن همجواری و همزیستی مسالمت آمیز به جغرافیای همکاریهای منطقوی و اتصال منطقوی مبدل گردد؛
ما امضا کنندگان منشور حاضر به منظور تأمین هماهنگی مؤثر، «شورای عالی نجات افغانستان» را بنیان گذاشته و در پیشبرد آن به شرح زیر توافق نمودیم:
۱- ما اهداف ذیل را تعقیب نموده و در راستای تحقق آنها تلاش مشترک مینماییم:
الف) برگرداندن حاکمیت به مردم از طریق برپایی نظام مبتنی بر اراده جمعی؛ یعنی انتخابات؛
ب) برقراری صلح پایدار و تأمین ثبات سیاسی؛
ج) ایجاد نظام سیاسی پارلمانی غیرمتمرکز که در آن همه مسئولین درجه اول حکومتهای محلی انتخابی باشند، شوراهای منتخب محلی در کنار حکومت مرکزی از صلاحیت تصویب و اجرای مقررات و برنامههای توسعه ای محلی با تضمین قانون اساسی برخوردار باشند و در ترکیب ادارات محلی مشارکت عمومی با توجه به تنوع قومی و مذهبی باشندگان محل تضمین و هرگونه تبعیض علیه گروههای آسیبپذیر ممنوع باشد؛
د) مقابله با افراطیت و تروریزم به هدف جلوگیری از تبدیل شدن دوبارهٔ افغانستان به لانه و حیاط خلوت افراطیت ستیزهجو و تروریزم جهانی.
۲- ما برای تأمین اهداف فوقالذکر، اصول و ارزشهای ذیل را مبنای فعالیت خود قرار میدهیم:
الف) دفاع از منافع ملی، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، وحدت ملی، حقوق و آزادیهای اساسی شهروندان بخصوص زنان مطابق به ارزشهای ملی و اسلامی و اعلامیه جهانی حقوق بشر؛
ب) تأمین عدالت اجتماعی، توزیع عادلانه امکانات و فرصتهای ملی و مشارکت عادلانه و متناسب همه اقوام افغانستان در قدرت سیاسی به اساس شایستگی؛
ج) حمایت از نظام انتخاباتی ای که بتواند بهطور همزمان نمایندگی عادلانه جغرافیائی، قومی، جنسیتی و حزبی را تأمین نماید و به کاندیدان مستقل نیز امکان رقابت سالم را فراهم سازد.
د) پشتیبانی از اشتراک فعالانه و عادلانه زنان دوشادوش مردان در عرصههای آموزش؛ تحصیل، کار، فعالیتهای سیاسی و اجتماعی؛
ه) احترام و تضمین تنوع فرهنگی و زبانی با رعایت اصل برابری در ارزشهای ملی و انعکاس آن در اسناد و نمادهای ملی؛
و) پابندی به اصل خرد جمعی، رویکرد نهادی، تصمیمگیری بر مبنای اصل دموکراتیک و مشارکت همهجانبه ملی؛
ز) پرهیز از هر نوع رقابت منفی که موجب تضعیف یکی از اعضای شورا یا پیروان آن گردد.
۳- به منظور تحقق اهداف مندرج این منشور، شورای رهبری پانزده نفره و شورای عالی متشکل از رهبران احزاب و گروههای تأثیر گذار، شخصیتهای مستقل با نفود، جامعه مدنی، زنان نخبه و جوانان فعال از داخل و خارج افغانستان ایجاد می نمائیم. البته، هرگاه شورای رهبری لازم ببیند، با اتفاق آرا در مورد افزایش تعداد اعضای شورای رهبری تصمیم اتخاذ مینماید.
۴- در راستای تحقق اهداف و اصول منشور، پالیسیهای مشترک تدوین و اعضا و هواداران خود را برای فعالیت هماهنگ و همسو فرا میخوانیم.
۵- ما کلیه تصامیم را به شکل شورایی و با اتکا به روش اجماع سیاسی اتخاذ می نمائیم. به منظور اداره جلسات شورای رهبری، در اولین جلسه رئیس شورا تعیین و در پایان هر نشست، رئیس مجلس بعدی شورا مشخص میشود. هیچکس نمیتواند در دو نشست پشت سرهم، ریاست اجلاس شورا را به عهده بگیرد.
۶- نهادهای تسهیلکننده فعالیت شورا به شمول دارالانشا و کمیتههای کاری را طبق نیاز ایجاد، طرز کار آنها را مشخص و فعالیت شان را از طریق اعانههای خود تمویل می نمائیم.
۷- با همه احزاب، گروهها و شخصیتهای مؤثر سیاسی همفکر دیگر در داخل و خارج کشور برای گسترش دامنه فعالیتهای شورا مذاکره و مفاهمه نموده، از هماهنگی، همکاری یا پیوستن آنها به شورا استقبال می نمائیم.
۸- هر یکی از اعضا، به حیث حزب و گروه سیاسی مستقل جهت تحقق و عملی نمودن تصامیم و برنامههای شورا با شیوههای خاص خود و متناسب با توانائیهای خود، تلاش حداکثری به عمل میآورد.
۹- فعالیتهای رسانه ای خود را بر مبنای اصل «یکی در دفاع از همه و همه در دفاع از یکی» هماهنگ میسازیم.
۱۰- با جلب همکاری نزدیک دیپلماتان متعهد کشور در همه نمایندگیهای فعال سیاسی و دیپلماتیک، ارتباط مؤثر و هدفمند با جامعه جهانی برقرار خواهیم نمود.
۱۱- برای بیرون رفت کشور از وضعیت کنونی، مذاکره با طالبان و ایجاد دولت فراگیر انتقالی به منظور زمینهسازی برای نظام منتخب مردمی را مرجح دانسته، از هر فرصتی که به رسیدن به آشتی ملی از طریق دیالوگ واقعی ملی کمک کند، به شکل متحد و هماهنگ استقبال میکنیم.
۱۲- با تأیید مطالبات عدالت طلبانه مقاومت پنجشیر و اندراب و سایر مناطق، فعالیتهای گروههایی را که با هدف مقاومت علیه طالبان عرض وجود نموده و مینمایند با دقت تعقیب نموده، از اقدامات شان در جهت خنثی نمودن گروههای دهشت افگن خارجی پشتیبانی می نمائیم.
۱۳- تقاضاهای روزافزون و کتلوی پیروان و طرفداران مان در مورد شکل دهی مقاومت مسلحانه سراسری بر ضد سیطره غاصبانه طالبان را جدی گرفته، در صورتی که طالبان به مطالبات ملی و بینالمللی مبنی بر تشکیل حکومت منتخب تمکین ننمایند و در زودترین فرصت ممکن وارد مذاکرات صلح بین الافغانی نشوند، در جهت شکل دهی و گسترش مقاومت ملی در همه مناطق کشور الی رسیدن به صلح و ثبات وارد اقدام عملی میشویم.
۱۴- ما از مطالبات وسیع مطروحه در زمینه ضرورت تعدیل و اصلاحات قانون اساسی در راستای تمرکز زدائی از قدرت به نفع یک نظام غیر متمرکز که حق خودگردانی مردم در محلات و حق مشارکت آنها در مرکز را تضمین نماید، پشتیبانی میکنیم.
۱۵- تجدید نظر بر واحدهای اداری کشور را بر مبنای تجارب موفق کشورهای منطقه و جهان و واقعیتهای جغرافیائی، اقتصادی و فرهنگی وطن عزیز مان ضروری میدانیم و تسهیل حق مردم را برای اعمال حق حاکمیت شان در واحدهای منطقوی و محلی اداره (ایالت/زون، ولایت، ولسوالی) به شمول انتخاب حاکمان حتمی میدانیم.
۱۶- تعدیل وضعیت مشورتی شوراهای منتخب محلی را به شوراهای با صلاحیت در مورد بودجه انکشافی اداره محلی، طرح و تصویب مقررهها، لوایح و پلانهای انکشافی در زمینههای مدیریت امور معارف، تدریس زبان و ترویج فرهنگ بومی، صحت عامه، توانمند سازی زنان، فعالیت پولیس محلی، زیرساختهای عمومی، حمل و نقل عمومی، وضع و جمعآوری مالیات و حفاظت محیط زیست یک نیاز مبرم میدانیم.