با آغاز دهه ۵۰ میلادی مرسدس بنز در پی تکرار پیروزیهای چشمگیر خود در مسابقات دهههای ۲۰ و ۳۰ بود. با پیگیری چنین هدفی بود که در سال ۱۹۵۴، رانندهٔ افسانهای یعنی «خوان مانوئل فانجیو» با مرسدس بنز قهرمان مسابقات «فرمول ۱» شد و همچنین در فصل ۱۹۵۵ نیز توانست این عنوان را تکرار کند. اما مرسدس قصد داشت تا موفقیت دیگر را نیز تجربه کند. بر همین اساس مرسدس بنز از «۳۰۰ اِساِلآر اولنهاوت کوپه» (300SLR Uhlenhaut Coupé) در سال ۱۹۵۵ رونمایی کرد.
رودولف اولنهاوت (Rudolf Uhlenhaut) بهعنوان رئیس بخش توسعه خودروهای سواری در مرسدس بنز که البته شامل بخش مسابقات نیز میشد، و پیش از این توانسته بود مدلهای بینظیری ازجمله 300SL و W196R را طراحی و توسعه دهد بهعنوان مدیر ارشد این پروژه نیز حضور داشت و در واقع نام Uhlenhaut بهعنوان پسوند در این مدل نیز نام این مهندس و طراح تأثیرگذار در کمپانی مرسدس است.
اولنهاوت فردی بسیار دقیق و درعینحال عاشق خودروهای سریع بود، بهطوریکه گفته میشود یک روز، قهرمان مسابقات فرمول ۱، خوان مانوئل فانجیو، در یک ناهار مشترک به اولنهاوت شکایت میکند که خودروی او بهدرستی تنظیم نشده بود، این حرف باعث میشود تا اولنهاوت به سرعت از سر میز بلند شود و با کتوشلوار و کراوات پشت فرمان خودروی فانجیو بنشیند و در کمال تعجب مسیر پیست مشهور نوربورگرینگ (Nürnburgrin) را سه ثانیه سریعتر از فانجیو طی کند، و با یک پوزخند به او بگوید که تو آماده نیستی و باید بیشتر تمرین کنی!
چنین پیشزمینهای از سوی اولنهاوت نوید ساخت خودرویی بینظیر را میداد، و درنهایت 300SLR Uhlenhaut بر اساس مدل مسابقهای W196R که با رانندگی فانجیو چندین قهرمانی جهان را کسب کرده بود و به یکی از بهترین خودروهای مسابقهای آن زمان تبدیل شده بود ساخته شد. بنز ۳۰۰ اِساِلآر خودرویی بیرقیب بود که ازنظر امکانات فنی بسیار از زمان خود فراتر بود.
این خودرو به یک پیشرانه ۳ لیتری هشت سیلندر خطی مجهز شد که ۳۰۲ اسب بخار (۲۲۲ کیلووات) قدرت تولید میکرد که تولید چنین قدرتی بسیار فراتر از استانداردهای عصر خود بود. این خودرو میتوانست ظرف تنها ۶٫۹ ثانیه از صفر به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد، و در تستهای نشریه اتوکار در سال ۱۹۵۶ توانست به حداکثر سرعت ۲۸۴ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.
وظیفه انتقال قدرت در این خودرو به عهده یک گیربکس ۵ سرعته دستی بود. در کنار تمام اینها صدای بینظیر پیشرانه نیز بهخودیخود برای پی بردن به افسانهای بودن این خودرو کافی بود. استفاده گسترده از آلومینیوم باعث شد تا وزن خالص این خودرو به عدد شگفتانگیز ۹۹۸ کیلوگرم برسد.
از این خودرو تنها دو دستگاه ساخته که به قرمز و آبی مشهور هستند، که در واقع اشاره به رنگ تودوزی و اجزای کابین این خودروها دارد که همانطور از تصاویر مشخص است نمونهٔ با کابین قرمز آن به فروش رسیدهاست. همچنین به دلیل شماره شاسی آن «۱۹۶٫۱۱۰–۰۰۰۰۸/۵۵» این خودرو به «شماره ۸» نیز معروف است. باوجود طراحی آئرودینامیک و پیشرانهٔ قدرتمند و عملکرد بینظیر اما، بااینحال، این خودرو هیچگاه در مسابقات شرکت نکرد و برای تمرین و همینطور حملونقل شخصی رودولف اولنهاوت به رویدادهای مختلف استفاده شد.
این خودرو با حداکثر سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت این خودرو باعث میشد تا بهعنوان سریعترین وسیله نقلیه زمان و عصر خود شناخته شود و یکی از عوامل پیشتاز بودن این خودرو همین مسئله بود زیرا در آن زمان سرعت خودروهای اسپرت آلمانی بهسختی به ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت میرسید! به لطف تلاشهای رودولف اوهلنهاوت این خودرو به پرچمدار اصلی برند مرسدس بنز در دهه ۱۹۵۰ تبدیل شد.
تا به امروز، افراد کمی این امتیاز را داشتهاند که پشت فرمان بنز ۳۰۰ اِساِلآر بنشینند. بااینحال در سال ۱۹۵۶ مجله «Automobil Revue» سوئیس، نمونه اولیه این خودرو را در یک رانندگی آزمایشی ۳۵۰۰ کیلومتری در مسیرهای کوههای آلپ بررسی کرد، و گزارشی ۱۶ صفحهای از آن منتشر کرد و این خودرو را جسورانه با ساختاری پیچیده دانستند.
نویسندگان این مجله چنان مجذوب این خودرو شده بودند که آن را، خودرویی از دنیایی متفاوت نامیدند! آنها این خودرو را، خودرویی بسیار سریع و با حس پویایی خارقالعاده همراه با فرمان پذیری عالی و سیستم تعلیق بینظیر و درعینحال دوستدار محیطزیست معرفی کردند.
در خاتمه باید گفت که بنز ۳۰۰ اِساِلآر بهعنوان نمادی از تاریخ خودروهای اسپرت جادهای مرسدس بنز بهشمار میرود. این خودرو بهعنوان یکی از بهترین خودروهای تاریخ از نظر مهندسی و طراحی توسط کارشناسان و علاقهمندان به خودرو در سراسر جهان شناخته میشود.
۳۰۰ اِساِلآر درواقع نشاندهنده اوج کار یک مهندس نابغه است که مصرانه برای حداکثرها تلاش میکرد. کسی که جرئت کرد آنچه را که معاصرانش حتی بهعنوان یک احتمال در نظر نمیگرفتند به واقعیت تبدیل کند. بنز ۳۰۰ اِساِلآر کوپه یک «استثناء خیرهکننده» در تاریخ خودرو است.